Κ.Καρυωτάκης
Είναι κάτι
πληγωμένοι άγγελοι
Εκπεσόντες
Μαδημένοι χωλοί
Σουλατσάρουν σε
κακόφημες αρτηρίες
Με τα πρεζάκια
γύρω από τη νομική
Με τις πόρνες
της Μάρνης
Στην Ομόνοια
Στο νεκροταφείο
της Καισαριανής
Πίνουν σκέτους
καφέδες καπνίζουν ολοένα
Είναι κάτι
άγγελοι με δάκρυα από ροδόνερο
Αγαπούν τις
γαρδένιες και τα γιασεμιά
Είναι κάτι
πληγωμένοι άγγελοι
Σφίγγουν τον
θάνατο ανάμεσα στα δόντια
Όπως οι πειρατές
ένα λεπτό ξιφίδιο
Τα παιδιά τους
κρεμάνε τενεκέ στην ουρά
Οι επαναστάτες
τους λένε δειλούς
Είναι όμορφοι
σαν ολόγιομη μελαγχολία
Είναι η
προδομένη εμπιστοσύνη
Είναι η αγάπη με
ληγμένα προφυλακτικά
Είναι η ανατολή
που έχει πιάσει μούχλα στις άκρες
Είναι ό,τι
αγαπήσαμε κι έχει πια ξεχαστεί
Ό,τι μισήσαμε κι
έχει εκτυπωθεί
Είναι τα’
αστέρια μετά τη βροχή
Το κουνούπι με
τη κοιλιά του τη ζεστή
Το μήνυμα που
στάλθηκε και δεν θα διαβαστεί
Η απελπισία με
την μεγάλη της στολή
Άγγελος
Δημητρίου, «Η Ποιητική του Ανορθολογισμού» εκδ. Λόγχη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου