Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

"Τάδε Έφη Ζαρατούστρα" (απόσπασμα)


Αλλού εξακολουθούν να υπάρχουν λαοί και κοπάδια, αλλά όχι στον τόπο μας αδέρφια μου. Εδώ υπάρχουν κράτη. Κράτος; Και τι είναι τούτο; Ελάτε τώρα! Ανοίξτε τα αυτιά σας, διότι πρόκειται να σας πως έναν λόγο για τον θάνατο των λαών.

Κράτος ονομάζεται το πλέον παγερό από όλα τα παγερά τέρατα. Επίσης, ψεύδεται παγερά. Τούτα τα ψεύδη σέρνονται έξω από το στόμα του: "Εγώ, το κράτος, είμαι ο λαός". Ψέμα! Δημιουργοί ήταν εκείνοι που δημιούργησαν τους λαούς και κρέμασαν από πάνω τους μία πίστη και μία αγάπη. Έτσι υπηρέτησαν τη ζωή. Ολετήρες είναι αυτοί που στήνουν παγίδες για πολλούς και τις αποκαλούν κράτος. Κρεμούν από πάνω τους ένα σπαθί και εκατό επιθυμίες. Εκεί, όπου ακόμη υπάρχει λαός, το κράτος δεν νοείται, αλλά μισείται σαν ένα κακό μάτι και σαν μία παραβίαση των παραδόσεων και των νόμων.

Σας φανερώνω το εξής σημάδι: κάθε λαός μιλά την γλώσσα του καλού και του κακού του και γειτονικός λαός δεν την εννοεί. Έχει πλάσει την γλώσσα του για τον εαυτό του, σύμφωνα με τις παραδόσεις και τους νόμους του. Το κράτος, όμως, ψεύδεται σε όλες τις γλώσσες του καλού και του κακού και ψεύδεται οτιδήποτε κι αν λέει, ενώ έχει κλέψει οτιδήποτε κατέχει. Όλα του είναι πλαστά. Μασά με κλεμμένα δόντια, το δαγκωνιάρικο. Μέχρι και τα σπλάχνα του είναι ψεύτικα. Γλωσσική σύγχυση του καλού και του κακού: σας φανερώνω τούτο το σημάδι ως σημάδι τού κράτους. Πράγματι, τούτο το σημάδι υποδηλώνει την θέληση για θάνατο!

Γεννιούνται πάρα πολλοί άνθρωποι. Το κράτος έχει εφευρεθεί για τους περίσσιους! Καλά, κοιτάξτε πως ελκύει τους περίσσιους, πως τους περιβάλλει και τους μασά και τους ξαναμασά!  Έτσι γρυλίζει το τέρας: "Τίποτε μεγαλύτερο από εμένα δεν υπάρχει επάνω στη γη. Εγώ είμαι το δάχτυλο που επιβάλλει την τάξη του θεού". Και δεν γονατίζουν μόνον εκείνοι που έχουν μακριά αυτιά και κοντό βλέμμα! Αχ, μέχρι και σ' εσάς, μεγάλες ψυχές, μουρμουρίζει τα σκοτεινά ψεύδη του! Αχ, μαντεύει τις πλούσιες καρδιές που πρόθυμα αναλώνονται! Ναι. Μαντεύει μέχρι κι εσάς, ω, νικητές του παλιού θεού! Κουραστήκατε στον πόλεμο και τώρα η κόπωσή σας υπηρετεί το νέο είδωλο! Το νέο είδωλο επιθυμεί να παρατάξει τριγύρω του ήρωες και αξιοσέβαστα πρόσωπα! Το παγερό τέρας ξαπλώνει κάτω από το φως του ήλιου με απόλαυση! Το νέο είδωλο επιθυμεί να σας δώσει τα πάντα εάν εσείς το λατρέψετε. Με αυτόν τον τρόπο εξαγοράζει την λάμψη της αρετής σας και το βλέμμα του υπερήφανου οφθαλμού σας. Μ' εσάς επιθυμεί να προσελκύσει τους περίσσιους! Ναι. Εδώ εφευρέθηκε ένα τέχνασμα της κόλασης, ένας ίππος του θανάτου που χλιμιντρίζει μέσα στη στολή των ισόθεων τιμών! Ναι. Εδώ εφευρέθηκε ένας θάνατος για πολλούς, ο οποίος κορδώνεται σαν ζωή. Πράγματι, μια δουλοπρεπής υπηρεσία στους κήρυκες του θανάτου!

Αποκαλώ κράτος αυτό, όπου όλοι πίνουν δηλητήριο, καλοί και κακοί. Κράτος: όπου οι πάντες χάνουν τον εαυτό τους, καλοί και κακοί. Κράτος: όπου η αργή αυτοκτονία όλων ονομάζεται ζωή.

Κοιτάξτε, όμως, αυτούς τους περίσσιους! Κλέβουν τα έργα των εφευρετών και τους θησαυρούς των σοφών, ονομάζοντας μόρφωση την κλοπή τους. Στα χέρια τους όλα καταντούν ασθένεια και δυστυχία! Κοιτάξτε, όμως, αυτούς τους περίσσιους! Ασθενούν συνεχώς, εκχύνουν την χολή τους και αυτό το απκαλούν εφημερίδα. Αλληλοτρώγονται και ούτε να χωνέψουν δεν μπορούν. Κοιτάξτε, όμως, αυτούς τους περίσσιους! Πλουτίζουν και συνάμα γίνονται φτωχότεροι. Αυτοί, οι ανίκανοι, επιθυμούν την ισχύ και πρωτίστως τον μοχλό της ισχύος, το άφθονο χρήμα. Κοιτάξτε τους πως αναρριχώνται, οι ευκίνητοι πίθηκοι! Αναρριχώνται ο ένας πάνω στον άλλον. Έτσι συνωθούνται στον βούρκο και στον βυθό. Όλοι τους ποθούν θρόνο. Αυτό είναι η τρέλα τους. Λες και η ευτυχία κάθεται σε θρόνο! Συνήθως ο βούρκος κάθεται σε θρόνο. Συχνά, επίσης, και ο θρόνος κάθεται στον βούρκο. Οι αναρριχητικοί πίθηκοι μου φαίνονται παράφρονες και ακόλαστοι. Το είδωλό τους, το παγερό τέρας, μου προκαλεί ναυτία. Όλοι αυτοί εδώ οι ειδωλολάτρες μου προκαλούν ναυτία.

Αδέλφια μου, μήπως επιθυμείτε να πάθετε ασφυξία από τις αναθυμιάσεις των ρυγχών και των ορέξεών τους; Πράγματι, θα ήταν καλύτερο να σπάζατε τα παράθυρα και να ριχνόσασταν στον καθαρό αέρα. Αφήστε κατά μέρος τούτη την αποφορά! Απομακρυνθείτε από την ειδωλολατρία των περίσσιων! Αφήστε κατά μέρος τούτη την αποφορά! Απομακρυνθείτε από τον αχνό τούτων των ανθρωποθυσιών! Ακόμη και τώρα η γη είναι ελεύθερη για τις μεγάλες ψυχές. Πολλές θέσεις παραμένουν ακόμη κενές για τους μοναχικούς και τα απομονωμένα ζεύγη, εκεί όπου πνέει το άρωμα των γαληνεμένων θαλασσών. Ελεύθερη παραμένει ακόμη μια ελεύθερη ζωή για τις μεγάλες ψυχές. Πράγματι, όποιος κατέχει λίγα, κατέχεται από λίγα. Ας είναι ευλογημένη η μικρή φτώχεια!

Εκεί, όπου τελειώνει το κράτος, ξεκινά μόνον ο άνθρωπος, ο οποίος δεν είναι περίσσιος. Εκεί ξεκινά το άσμα του αναγκαίου, η μοναδική και αναντικατάστατη μελωδία. Εκεί, όπου τελειώνει το κράτος. Κοιτάξτε, όμως, αδέλφια μου! Δεν βλέπετε την ίριδα και την γέφυρα προς τον υπεράνθρωπο;

Φρίντριχ Νίτσε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου