άτιτλο, Μιράντα Λαμπράκη

Ήταν εκεί ολονυχτίς.
Όνειρα που ξερίζωναν τα αγριόχορτα
Απ’ τα κλεμμένα χρόνια.
Όνειρα σχολαστικά που απολύμαναν τοίχους
Και έτριβαν πατώματα
Για να τα βρουν αμόλυντα 
Όλοι αυτοί που λείπουν.
Γιατί το θαύμα δεν ρωτάει.
Μόνο συμβαίνει.
Γεμίζει τις ραγισματιές, 
Κεντάει με κεφαλαία γράμματα
Ενωτική ραφή 
Και το στερέωμα φωτίζει.

Μιράντα Λαμπράκη

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ , Κωνσταντίνος Στυλιανού

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

Χόρεψε! Χόρεψε, ἄγγελέ μου! Χόρεψε, ψυχή μου!

Χόρεψε το μυαλό μου… Φτερούγισε χορεύοντας μέσα

στο πλῆθος τῆς ἀγορᾶς.

Μιας ἀγορᾶς που σβήνει τα φῶτα της το βράδυ, γιά νά

μήν ξυπνήσει τους νεκρούς της.

Ἐκεῖ  που οὶ περαστικοί ἀδιάφορα κοιτάνε, χόρεψε με

ρυθμό που δεν μετριέται, με ρυθμό που δεν ἀκούγεται,

μέ τό ρυθμό της ὸμιλίας τοῦ κόσμου τῆς αγορᾶς.

Τοῦ πλήθους πού μαγεύεται, τοῦ πλήθους

πού φωνάζει, τοῦ πλήθους πού σιωπᾶ και φτύνει,

του πλήθους πού οὐρλιάζει. Χόρεψε ἀνάμεσα

σέ αὐτούς, πού ρίχνουν βάγια στο μονοπάτι σου,

σε αὐτούς που φωνάζουν «ἁρον ἁρον σταύρωσον αὑτή».

Καί ὅταν τό ἀηδόνι κελαηδήσει, τότε ὁ Πάνας

θά ἐμφανιστεῖ και πάλι παίζοντας αὐλό.Αὐτή τή  φορά

θά εῖναι μ

όνος. Κανείς δέν θά Τόν ἀκολουθεῖ.

Ἡ συνοδεία Του διάσπαρτη ψάχνει τους ἤχους της

χορεύοντας

 Οἱ τρόποι τῆς Ἀγορᾶς, οἱ κλίμακες τοῦ Πέραν,

τα μακκάμια τῆς Ἰωνίας, ὁ ρυθμός τῆς Μεσογείου θά

σέ κρατήσουν ζωντανή, θά ὁδηγήσουν τά βήματά Σου.

Καί  Σύ Ἰέρεια, θα κινηθεῖς ἀνάμεσα στούς κιθαρωδούς

και στα τύμπανα που ξεφύτρωσαν μπροστά μας, θά

νικηθεῖς ἀπό τίς μελωδίες αὐτῶν πού ἔφυγαν νωρίς.

Ἀφίλητη ψυχή, δίχως ντροπή ἡδονοβλεψίας τῆς

φιγούρας σου νά ποθῶ το ζωντανό σου κορμί, σέ

πεῖσμα τοῦ μισοῦ φεγγαριοῦ που προβάλλει στό

βουνό. Φτερούγισε σάν τόν ἀητό τοῦ τελευταίου

Αὐτοκράτορα και πέταξε ψηλά!

Κωνσταντίνος Στυλιανού,

Μικρές του Πανός Ιστορίες

Λεμεσός 2009

ISBN: 978-9963-9705-0-6

H.G.Wells, Ο πόλεμος των κόσμων

"Πρέπει να επινοήσουμε κάποιο νέο τρόπο ζωής, κάποιο μέρος όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν και να αναπαράγονται και όπου θα μπορούν να είναι αρκετά ασφαλείς, ώστε να μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Ναι, περίμενε λίγο, και θα σου ξεκαθαρίσω, τί νομίζω πως πρέπει να κάνουμε. Οι εξημερωμένοι θα κάνουν ό,τι κάνουν όλα τα εξημερωμένα ζώα: σε λίγες γενιές θα έχουν γίνει μεγαλόσωμοι, όμορφοι, πλούσιοι σε αίμα, ηλίθιοι... τρίχες! Ο κίνδυνος που διατρέχουμε εμείς οι ανεξάρτητοι είναι ότι μπορεί να γίνουμε άγριοι, βάρβαροι, νε εκφυλιστούμε σε ένα είδος μεγάλων, άγριων αρουραίων.... [...]

Και θα φτιάξουμε μία συμμορία, με άνδρες μεγαλόσωμους και με καθαρό μυαλό. Δεν θα πάρουμε μαζί μας οποιοδήποτε σκουπίδι βρούμε μπροστά μας. Οι αδύναμοι θα διωχθούν. [...]

Αυτοί που θα δεχθούμε να έλθουν μαζί μας, θα υπακούουν στις εντολές. Θέλουμε, επίσης, δυνατές και έξυπνες γυναίκες-μητέρες και δασκάλες. Όχι άτονες και ληθαργικές κυρίες ούτε υστερίες και πανικούς. Δεν μπορούμε να έχουμε μαζί μας αδύναμους και ανόητους. Η ζωή έγινε ξανά πραγματική και οι άχρηστοι, οι ταραξίες, οι κακόβουλοι και οι δυσκίνητοι στο μυαλό θα πεθάνουν. Θα πρέπει να πεθάνουν, θα πρέπει να θέλουν να πεθάνουν. Στην τελική, το να ζείς και να ντροπιάζεις την φυλή  σου είναι ένα είδος προδοσίας. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι ευτυχισμένοι. Το να πεθαίνεις, άλλωστε, δεν είναι και κάτι το τόσο τρομακτικό. Αυτό που το κάνει άσχημο είναι η δειλία μπροστά στον θάνατο."

H.G.Wells, Ο πόλεμος των κόσμων

ατιτλο, Μιράντα Λαμπράκη

Πώς να εξηγήσεις
το γαλάζιο στις συλλαβές
όταν διάφανος βράχος
φωτίζει το στερέωμα;

Αθήνα

Μιράντα Λαμπράκη, «Τρεις Συλλαβές Του Ονείρου» εκδ. Αιγαίον

D.H. Lawrence, Αποκάλυψη

Αυτό που θέλουμε, είναι να καταστρέψουμε τους ψευδείς, ανόργανους δεσμούς, ειδικά αυτούς που σχετίζονται με το χρήμα και να επαναφέρουμε τους ζώντες οργανικούς δεσμούς με τον Κόσμο, τον ήλιο και την γή, με την ανθρωπότητα, το έθνος και την οικογένεια. Ξεκινάμε με τον ήλιο, και τα υπόλοιπα θα γίνουν σιγά-σιγά.

D.H. Lawrence, Αποκάλυψη

έννοια της “Πατρίδος”, - Βλάσης Γ, Ρασσιάς

"Η αυθεντική, προχριστιανική, έννοια της “Πατρίδος”, βασίζεται συνεπώς στην πλήρη συνείδηση της εντοπιότητος, αλλά και των θείων παρουσιών που την κάνουν ιδιαίτερη για τους κατοίκους της. Δεν βασίζεται πουθενά αλλού, όπως επιχειρούν εδώ και μιάμιση χιλιετία να κατασκευάσουν «βάθρα» οι, εξ ορισμού άλλωστε, αντεθνιστές «μονοθεϊστές», σε επίπλαστες δηλαδή βάσεις και σε κρατικά νομοθετήματα, για αυτό και εκεί οφείλει να ξανατοποθετηθεί, μόνο που αυτό προϋποθέτει προηγουμένως μία κάθετη ρήξη μας με την κάθε ιδεολογία και Θρησκεία που μάχεται τον υγιή και φυσικό διαφορισμό των ανθρώπων σε ιδιαίτερα ΈΘΝΗ με ιδιαίτερη Παράδοση, Θρησκεία και Τρόπο καθημερινής ζωής. Το ίδιο προϋποθέτει και την ρήξη με κάθε «οικουμενισμό» που σκοπό έχει να αφανίσει την ανθρώπινη Εθνόσφαιρα προς χάριν ενός βαπτίσματος ή μίας περιτομής. Ο οποιοσδήποτε ανυποψίαστος τολμήσει να ρωτήσει έναν ακραιφνή χριστιανό ή μουσουλμάνο για το τι θα διάλεγε αν υποχρεωνόταν να διαλέξει ανάμεσα στο συμφέρον της Πατρίδος του και στο συμφέρον της «οικουμενικής» πίστεώς του, θα «εκπλαγεί» από την τραγική επιβεβαίωση των πιό πάνω προϋποθέσεων."

Βλάσης Γ, Ρασσιάς

Ο έρωτας - Aldo Carotenuto

« Ο έρωτας από τη φύση του ανήκει στη σφαίρα του άρρητου και όπως όλα όσα έχουν σχέση με τη ψυχή, με την πιο βαθιά και απόκρυφη διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι σχεδόν ένα μυστήριο, τον συνοδεύει η σιωπή. Το να υπερπηδήσουμε το φράγμα του ανέκφραστου, να αποδώσουμε μορφή και σώμα στο άρρητο είναι ένα παράτολμο εγχείρημα ¨γεμάτο δέος¨ που μόνο οι ποιητές και οι καλλιτέχνες αποτολμούν. Η ψυχολογική διερεύνηση συχνά σταματά σε μια απόπειρα ορθολογιστικής ψευδοκατανόησης που προδίδει και βιάζει την πραγματικότητα της ψυχής. Για να σηκώσουμε το πέπλο με το οποίο η ψυχή καλύπτει την αληθινή της φύση, πρέπει να βαδίσουμε με σεβασμό και αγωνία. Για να συλλάβουμε τις χίλιες, μεταβαλλόμενες αποχρώσεις της συνάντησής μας με τον άλλον, για να βυθιστούμε στον λαβυρινθώδη κόσμο του φαντασιακού, πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε μονόπλευρη προοπτική ώστε να επιτρέψουμε να αναδυθούν όλοι οι ¨δαίμονες¨ που φωλιάζουν μέσα μας. Σ’ αυτό το μυστηριακό ταξίδι μέσα από τα μονοπάτια του έρωτα, ο καθένας συναντάει τον άλλον και πίσω από τον άλλο τον ίδιο του τον εαυτό.»

Aldo Carotenuto

Έτσι διακήρυχναν από πάντα τα σκυλιά

"Υπηρετήσατε το λαό και τις προκαταλήψεις του λαού, όλοι εσείς οι φημισμένοι φιλόσοφοι! – μα δεν υπηρετήσατε την αλήθεια! Κι είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που ο λαός σας σέβεται! Αλλ’ αυτόν που ο λαός τον μισεί, όπως τα τσοπανόσκυλα μισούν το λύκο: αυτός είναι και το ελεύθερο πνεύμα, ο εχθρός της σκλαβιάς, αυτός που δεν θέλει να τον λατρεύουν και που ζει στα δάση. Το κυνηγητό που του κάνει στα μέρη που κρύβεται, ο λαός πάντα το αποκαλούσε σαν «απόδοση δικαιοσύνης»: και πάντα έστελνε τα σκυλιά του με τα πιο κοφτερά δόντια να τον κυνηγήσουν. «Γιατί εκεί όπου είναι ο λαός, είναι κι η αλήθεια! Αλίμονο σ’ αυτόν που ερευνά!» Έτσι διακήρυχναν από πάντα τα σκυλιά"

 Φ. Νίτσε

Πολιτικώς ορθόν ή πολιτικώς σίκ;

Η ιδέα της πολιτικής ορθότητος δεν βασίζεται σε κάποια ειλικρινή ηθικά συναισθήματα ή ακόμα στον φόβο της σωματικής καταστολής: βασίζεται στην διανοητική υπεροψία και στην κοινωνική δειλία. Συγκεκριμένα, πρόκειται για το τί είναι πολιτικά σίκ. Οι δημοσιογράφοι και οι «διανοούμενοι» του συστήματος σχηματίζουν μία «μαλακή» και αστική εκδοχή του σταλινικού μηχανισμού της κυριαρχίας: η διακινδύνευση δεν καταλήγει πλέον σε γκουλάγκ, αλλά στο να μην σε προσκαλούν σε δημοφιλή εστιατόρια, το να είσαι αποκλεισμένος από μέρη που μετράνε και από τα μέσα ενημερώσεως, το να χάνεις την ελκυστικότητά σου στα μάτια μιάς όμορφης κοπέλας κ.λ.π. [...] Το να είσαι πολιτικά ορθός δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας, αλλά κοινωνικής αποδοχής.


"Σήμερα δεν είναι θέμα η «συντήρηση» του παρόντος ή η επιστροφή σε ένα πρόσφατο παρελθόν, το οποίο απέτυχε, αλλά περισσότερο είναι επανάκτηση των πλέον αρχαϊκών ριζών μας, οι οποίες είναι ούτως ειπείν οι πλέον αρμόζουσες για μία νικηφόρο ζωή. "

Guillaume Faye, Αρχαιοφουτουρισμός

Αὐτή ἡ Ὕπαρξίς μας - Julius Evola

Βρισκόμαστε, σήμερα, στό τέλος ἑνός κύκλου. Ἀπό αἰῶνες, χωρίς στήν ἀρχή νά γίνη ἀντιληπτό, πολλαπλές ἐξελίξεις κατέστρεψαν στήν Δύσι κάθε φυσική καί νομική τάξι, νόθευσαν κάθε ὑψηλή ἀντίληψι γιά τήν ζωή, τήν δρᾶσι, τήν γνῶσι, τόν ἀγῶνα. Ἡ κίνησις αὐτῆς τῆς πτώσεως, ἡ ταχύτης της, ὁ παραλογισμός της ὀνομάστηκαν πρόοδος.

Σήμερα βρισκόμαστε στό μέσον ἑνός κόσμου ἐρειπίων. Τό ἐρώτημα εἶναι τό ἑξῆς: ὑπάρχουν ἄνθρωποι ὀρθοί στά πόδια τους ἀνάμεσα σ᾽ αυτά τά ερείπια; Καί τί πρέπει, τί μποροῦν νά κάνουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί;

Σάν πνεῦμα ὑπάρχει κάτι πού μπορεῖ νά χρησιμεύση σάν ἀχνάρι στίς δυνάμεις μας, δυνάμεις Ἐξεγέρσεως καί Ἀνορθώσεως: εἶναι τό Ἱπποτικό Πνεῦμα. Εἶναι ἡ στάσις ἐκείνων πού ἤξεραν νά ἀγωνίζωνται ἔστω και ἂν γνώριζαν ὃτι ἡ μάχη ἦταν «ὑλικά» χαμένη. Ἐκείνων πού ἤξεραν νά δώσουν ἰσχύ στίς λέξεις τοῦ ἀρχαίου ρητοῦ «ἡ πίστης εἶναι πιό δυνατή από τήν φωτιά».

Πρέπει να δοκιμαστοῦμε. Ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε ποῖοι εἴμαστε. Μπροστά σ᾿ ἓναν κόσμο πλημμυρισμένο ἀπό βόρβορο καί μέ ἀρχή του τό ὃτι «πρῶτα ἔρχεται το στομάχι καί ὕστερα οἱ Ἀρχές» πρέπει νά αντιταχθοῦμε. Ἐμείς δέν μποροῦμε νά κάνουμε διαφορετικά. Αὐτός εἶναι ὁ Δρόμος μας. Αὐτή ἡ Ὕπαρξίς μας.

Julius Evola

Άλυτον - Εμμανουήλ Ροΐδης

Άλυτον  δι’ ημάς αίνιγμα είναι πώς ο ελληνικός λαός, ο φιλόνομος, ο νηφάλιος, ο πρακτικός, ο ουδενός άλλου κατά την οξύτητα του πνεύματος υστερών και άριστος των ιδίων του υποθέσεων οικονόμος, απεδείχθη αδεξιότερος παντός άλλου διαχειριστής, ανίκανος να επιβάλλει εις τους αντιπροσώπους του (πολιτικούς) την υπεράσπισιν του συμφέροντος των πολλών και ουχί των ολίγων, πρόθυμος εις κατάποσιν παντός δολώματος, ανεπίδεκτος σωφρονισμού υπό της πείρας, επιλήσμων πάσης συμφοράς και προς ουδέν άλλο ικανός παρά μόνον να παρασύρεται και έπειτα να μετανοεί…

Εμμανουήλ Ροΐδης

Σαλούστιος, Τύχη

«Η θεϊκή δύναμη, που συντάσσει τα διάφορα
και όσα παρ’ ελπίδα οδηγούν στο αγαθό, θεωρείται ως
Τύχη, και γι’ αυτό κατ’ εξοχήν ταιριάζει στις πόλεις να
τιμούν την Θεά από κοινού, αφού κάθε πόλη συνίσταται από
διάφορα πράγματα. Η Τύχη έχει την δύναμή της στην
σελήνη, επειδή υπεράνω τής σελήνης τίποτε δεν θα
μπορούσε να γίνει από την Τύχη».

Σαλούστιος,
Περί Θεών και Κόσμου,
κεφάλαιο ιζ΄

Η Mουσική ως μέσο θεραπευτικής προσέγγισης.

Όσοι τυχεροί ασχολούνται με οποιονδήποτε τρόπο με το γνωστικό αντικείμενο της Mουσικής γνωρίζουν και μπορούν να κατανοήσουν ευκολότερα την επίδραση που έχει η μελωδία, η αρμονία και ο ρυθμός στην ψυχική διάθεση τους. Είτε κατ΄επάγγελμα είτε σαν απλός ακροατής μπορεί κάποιος να αντιληφθεί την άμεση, αλλά και τη μακροχρόνια επίδραση του ήχου πάνω στην ανθρώπινη φύση. Άπειρες οι μελέτες και οι αναφορές από τα πρώτα κι όλας χρόνια της ανθρώπινης δημιουργίας επεσήμαναν το αυτονόητο, δηλαδή τη δύναμη και την επίδραση της μουσικής πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Είναι βεβαίως τεράστια η δυνατότητα να μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί τις θεραπευτικές ιδιότητες της Mουσικής και των ήχων μέσα σε μια θεραπευτική συνάντηση, μέσα σε μια θεραπευτική σχέση με στόχο να συμβάλει στη βελτίωση της πνευματικής, της ψυχικής αλλά ακόμα και της σωματικής υγείας.

Ο μουσικός θεραπευτής, ο έμπειρος θεραπευτής μπορεί να δημιουργήσει και να αυτοσχεδιάσει τη δική του Mουσική που θα χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας. Στη συνέχεια χρησιμοποιεί σε κάθε συνάντηση τη Mουσική που συνέθεσε ούτως ώστε να αναπτύξει με τον θεραπευόμενο την επικοινωνία και την επαφή για να λειτουργήσει θεραπευτικά ή όλη αυτή διαδικασία.

Ουσιαστική σημασία έχει ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος να μπορέσουν να επικοινωνήσουν μουσικά ταυτόχρονα. Έτσι οι απαντήσεις στα όποια προβλήματα υπάρχουν θα δοθούν μέσα από τη μουσική εμπειρία.

Όσο ο θεραπευόμενος συμμετέχει ενεργά τόσο οι εμπειρίες του αλλάζουν και η Mουσική αναλαμβάνει σαν θεραπευτικό μέσο την καλυτέρευση της υγείας, σωματικής, ψυχικής και πνευματικής. Η παρουσία των ήχων, ρυθμού, μελωδίας και αρμονίας λειτουργεί πλέον ως μέσο το οποίο ελαχιστοποιεί τη λεκτική παρέμβαση.

Η μουσική ακρόαση ως μοντέλο θεραπευτικής προσέγγισης διαπιστώθηκε ότι βοηθά στις περιπτώσεις που εφαρμόστηκε σε παιδιά με ένα ευρύ φάσμα αναπηριών, όπως είναι ο αυτισμός, διάφορες ψυχώσεις, οι συναισθηματικές διαταραχές, η νοητική στέρηση, νευρολογικές δυσλειτουργίες, σωματικές αναπηρίες, αλλά και μαθησιακές δυσκολίες. Τα προβλήματα στα οποία η μουσική ακρόαση ως μοντέλο θεραπευτικής προσέγγισης μπορεί να λειτουργήσει ως λύση αφορούν κυρίως την αδιαφορία, την παθητικότητα και την απόσυρση, αλαλία, εμμονές, θλίψη, απάθεια, εξάρτηση, ανασφάλεια, αποδιοργάνωση του «εγώ», έλλειψη αυτοελέγχου, έλλειψη ελευθερίας στην έκφραση, έλλειψη δημιουργικότητας, ακοινώνητη συμπεριφορά κτλ.

Αναφορικά με την εφαρμογή του μοντέλου δεν υπάρχει κανένας ηλικιακός ή εξελικτικός περιορισμός ούτε και είναι απαραίτητο ο πελάτης να μιλάει ή να είναι ευφυής, αφού ο κλινικός αυτοσχεδιασμός αποτελεί ευέλικτη θεραπευτική διαδικασία.

Τι είναι όμως η μουσικοθεραπεία; Ηπαγκόσμια ένωση μουσικοθεραπείας ( WFMT, 2011) αναφέρει ότι: «Μουσικοθεραπεία είναι η επαγγελματική χρήση της μουσικής και των στοιχείων που την αποτελούν ως μια παρέμβαση σε ιατρικά, εκπαιδευτικά, και καθημερινά περιβάλλοντα με άτομα, ομάδες, οικογένειες ή κοινότητες που αναζητούν να πετύχουν το μέγιστο στην ποιότητα ζωής τους και να βελτιώσουν τη σωματική, κοινωνική, διανοητική, πνευματική υγεία τους και ευζωία. Έρευνα, κλινικό έργο, εκπαίδευση, και κλινική εκπαίδευση στη μουσικοθεραπεία βασίζονται σε επαγγελματικά στάνταρντ ανάλογα με το πολιτισμικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο» (WFMT, 2011).

Σύμφωνα με τον Aigen (2014), στις αρχές του 1980, οι μουσικοθεραπευτές άρχισαν να αναζητούν την καταγωγή της εργασίας τους στους ιστορικούς προγόνους μας, τους σαμάνους. Ενδιαφέρουσα είναι και η προσέγγιση αναφορικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής και στην Αρχαία Ελλάδα μέσα από συγγράμματα και άλλες πηγές. Σχεδόν από το 2000 και μετά, μόνο οι μουσικοθεραπευτές στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν το θεωρητικό πλαίσιο της μουσικοθεραπείας επιχείρησαν να εμπεριέχουν και να περικλείουν στο σκεπτικό τους θεωρίες από άλλα πεδία, όπως αυτά της ανθρωπολογίας, της κοινωνιολογίας και της εθνομουσικολογίας.

Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, ιστορικοί, ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι άρχισαν να εστιάζουν στο να συλλάβουν την έννοια της μουσικοθεραπείας τόσο από ιστορική όσο και από πολιτισμική άποψη. Αυτό σημαίνει ότι διευρύνθηκαν σημαντικά οι ορίζοντες των μουσικοθεραπευτών ακόμα και πέρα από τα πλαίσια ιατρικής και ψυχολογίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και κυρίως στις δεκαετίες 1960 - 70 δημιουργήθηκαν πέντε προσεγγίσεις μουσικοθεραπείας. Τέσσερις από αυτές εμπλέκουν τον πελάτη σε ενεργή μουσική δραστηριότητα, χρησιμοποιώντας κυρίως τον αυτοσχεδιασμό: η προσέγγιση των Nordoff - Robbins, η θεραπεία ελεύθερου αυτοσχεδιασμού της Juliette Alvin, η μουσικοθεραπεία του Ronaldo Benenzon και η αναλυτική μουσικοθεραπεία της Mary Priestley. Η πέμπτη προσέγγιση αφορά σε καθοδηγημένη φαντασία και μουσική (Guided Imagery with Music - GIM, της Helen Bonny) ως δεκτική μέθοδος, όπου οι πελάτες καλούνται να ακούσουν ειδικά σχεδιασμένα προγράμματα κλασικής μουσικής ενώ βρίσκονται σε διαφορετικό επίπεδο συνείδησης (Aigen, 2014).

Βασιζόμενοι λοιπόν στην εισαγωγική αυτή επαφή με την μουσικοθεραπεία μπορούμε να αντιληφθούμε εύκολα ότι με τη λειτουργία μικρότερων τμημάτων στο μάθημα της Μουσικής στη Δημοτική αλλά και στη Μέση Εκπαίδευση θα μπορεί να λειτουργήσει η μουσική ως ήχος τόσο θεραπευτικά όσο και ενισχυτικά ταυτόχρονα ως προς το σύνολο των μαθητών. Θα μπορεί λοιπόν ο μουσικός να χρησιμοποιήσει εντός του τμήματος  όπως και στην ατομική θεραπεία το τραγούδι, δηλαδή τη φωνή αλλά και το παίξιμο τόσο στα κρουστά όσο και στα πνευστά ή στα έγχορδα όργανα στο τύμπανο και στα κύμβαλα, όπως και διάφορα άλλα όργανα μέσα από οργανωμένες δραστηριότητες και οι μαθητές να ανταποκριθούν αφού θα τραγουδήσουν, θα χορέψουν ή θα κινηθούν στο χώρο με βάση τον αυτοσχεδιασμό του θεραπευτή εκπαιδευτικού.

Έτσι θα μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά αλλά και ενισχυτικά προς τους μαθητές η Μουσική μέσα από τη διδασκαλία του μαθήματος της Μουσικής στην εκπαίδευση.

Κωνσταντίνος Στυλιανού
Εκπαιδευτικός.

Καρλ Γιούνγκ - πόσο απαραίτητοι είναι οι διαφορετικοί ρόλοι

Ο Καρλ Γιούνγκ αναλύει το πόσο απαραίτητοι είναι οι διαφορετικοί ρόλοι του πατέρα και της μητέρας για την δημιουργία της προσωπικότητας του παιδιού

Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της φωλιάς των πουλιών. Η φωλιά των πουλιών αποτελείται από δύο μέρη:

-Το έξω στρώμα είναι σκληρό, συμπαγές, δομημένο από πιο σκληρά υλικά, κομμάτια ξύλο, πετρούλες, λάσπη κλπ., που αποτελούν ένα συγκεκριμένο οικοδόμημα που επιτρέπει στη φωλιά να αντέχει στις καιρικές συνθήκες, να είναι στερεή και ασφαλής. Μηχανισμός που φέρνει δομή στο αδόμητο.

-Το εσωτερικό στρώμα είναι πιο μαλακό, φτιαγμένο από πούπουλα κι άλλα μαλακά υλικά. Είναι το μητρικό πλαίσιο.
Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα.

Ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα της μητέρας και εκεί προστατεύεται από τις απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες του έξω κόσμου. Μετά τη γέννα, μέχρι να αυτονομηθεί το παιδί χρειάζεται ακόμα την προστασία της μητέρας. Εδώ έρχεται ο πατέρας, μέσα από την καλή σχέση μεταξύ τους, να βοηθήσει το παιδί να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την μητέρα και να αρχίσει τα δικά του βήματα στον κόσμο, να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να αυτονομηθεί από την μητέρα. Υπό την προστασία του πατέρα το παιδί εξερευνά τον έξω κόσμο, έτσι ώστε να μην παλινδρομήσει στην ενδομήτρια εμπειρία. Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ. Ανεξάρτητα από το φύλο του παιδιού, ο πατέρας στην αρχή της ζωής του παιδιού, είναι η πηγή της προστασίας από τις δυνάμεις της παλινδρόμησης. Βοηθά να δομήσει το παιδί τα όριά του, την ταυτότητά του, λύνοντας το συμβιωτικό στάδιο με την μητέρα, να έχει αίσθηση του εαυτού του, να λέει ναι ή όχι, τόσο στον έξω κόσμο, όσο και στον κόσμο των ενστίκτων και των επιθυμιών.

Η αρσενική αρχή είναι αυτή που βοηθά τον άνθρωπο να εδραιώσει τα όριά του, να βρει την ταυτότητά του και αυτή η αρσενική δύναμη επίσης, (animus), φέρει τη θηλυκή αρχή έξω στον κόσμο, για να εκφραστεί. Ο γάμος αυτών των δύο αρχών επιφέρει την ισορροπία και την αρμονία.

Ο πατέρας δημιουργεί ένα ασφαλές μέρος για το παιδί που έχει γεννηθεί, στη θέση της ασφάλειας που το παιδί βίωνε στην μήτρα. Μεγαλώνοντας το παιδί, το βοηθά να διαπραγματευθεί με τον έξω κόσμο και να δομήσει την δική του Persona. Η δημιουργία της Persona γίνεται σιγά-σιγά από τα υλικά των γονεϊκών αξιών. Το πρώτο πρότυπο της διαμόρφωσης του εγώ είναι να συμπεριφερθώ με τον τρόπο που προσδοκούν οι γονείς μου. Έτσι, η πρώτη persona, είναι οι συλλογικοί πολιτιστικοί κώδικες συμπεριφοράς και κρίσεων αξιών που εκφράζονται και μεταδίδονται από τους γονείς.

Στην πορεία της φυσιολογικής ψυχολογικής ανάπτυξης, πρέπει να υπάρξει μια διαφοροποίηση ανάμεσα στο εγώ και στην persona. Το παιδί χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ποιο είναι ξέχωρα από τις εξωτερικές συλλογικές απαιτήσεις της κοινωνίας. Να γίνει ένα άτομο που έχει τις δικές του ιδέες και τον δικό του κώδικα συμπεριφοράς και ταυτόχρονα να ζει στον κόσμο και να προσαρμόζεται στις συλλογικές νόρμες. Αν δεν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, εμφανίζεται ένα ψευδο-εγώ και ο άνθρωπος ταυτίζεται με τον ρόλο του.

Η persona δεν πρέπει να είναι υπερβολικά άκαμπτη ή λαμπρή γιατί αυτή η υπερβολή θα οδηγήσει στην δημιουργία μιας πιο σκοτεινής σκιάς.
Αν λοιπόν είμαστε μόνο persona, τότε δεν είμαστε γνήσιοι, γιατί δεν έχουμε επαφή με τον εσωτερικό, πραγματικό εαυτό μας. "Ο άνθρωπος -persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την εσωτερική του πραγματικότητα, ακριβώς όπως ο άνθρωπος που δεν έχει καθόλου persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την πραγματικότητα του κόσμου."

 C. Jung

Σαλούστιος, Αρετή τού λογικού

«Αρετή τού λογικού είναι η φρόνηση, τού
θυμοειδούς η ανδρεία, τού επιθυμητικού η σωφροσύνη, και
όλης τής ψυχής η δικαιοσύνη. [...] Η Κακία τού λογικού
μέρους είναι η παράνοια, τού θυμοειδούς η δειλία, τού
επιθυμητικού η ακολασία, και όλης τής ψυχής η αδικία. Οι
αρετές προέρχονται από την ορθή πολιτεία, την καλή
ανατροφή και την παιδεία. Οι κακίες προέρχονται από τ’
αντίθετα».

Σαλούστιος,
Περί Θεών και Κόσμου,
κεφάλαιο ιη΄

άτιτλο, Μιράντα Λαμπράκη

Και τώρα πρέπει να ανεχτούμε
μεταλλαγμένους
που ποτέ δεν ονειρεύτηκαν
στον ίσκιο ιερού βράχου
και ποτέ δεν αφουγκράστηκαν
τους στοχασμούς αιώνων;
Τώρα πρέπει να υποστούμε
αυτούς που μολύνουν το γαλάζιο;

Αθήνα.

Μιράντα Λαμπράκη, «Τρεις Συλλαβές Του Ονείρου» εκδ. Αιγαίον

Ωδή 19η , Quinti Horatii carmina

"Είδον τόν Βάκχον διδάσκοντα άσματα επί τών απομεμονωμένων βράχων -πιστεύσατε μεταγενέστεροι - καί τάς Νύμφας μανθανούσας καί τά οξέα ώτα τών αιγιπόδων Σατύρων. Ευοί, εκ τού προσφάτου φόβου ό νούς μου πτοείται καί μέ τόν στόμαχον πλήρη Βάκχου τεταραγμένον ευχαριστείται: Ευοί, φείσθητι Βάκχε , φείσθητι τρομερέ μέ τόν μέγαν Θύρσον σου!"

Ωδή 19η
Quinti Horatii carmina

Horace reads before Maecenas, by Fyodor Bronnikov

Σημείο - Άγγελος Δημητρίου.

 

Ήρθε το φως με ένα φόρεμα δροσιάς

Και  στόλισε τα χρυσαφιά μαλλιά σου

Ήρθε μια θάλασσα περιστεριών

Και φώλιασε στα κόκκινα σου χείλη

Ήρθε η αυγή κι ήρθε η νύχτα

Ήρθαν τα δάκρυα και τα φιλιά

Προσκύνησε ο ουρανός

Τ’ άγουρα μυστικά σου

Τα μάτια σου τα μάτια σου

Φόβος αλλοτινός