Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

ΛΥΣΗ ΠΑΛΗ, ΛΥΣΗ ΠΑΛΙ – LISI PALI, LISI PALI, Κωνσταντίνος Στυλιανού

ΛΥΣΗ ΠΑΛΗ, ΛΥΣΗ ΠΑΛΙ – LISI PALI, LISI PALI



Η Διζωνική αναιρεί τον εαυτό σου. Πουλά την ψυχή σου. Λιώνεις σαν το κερί, προτού λάβεις το φως. Σκλάβος προσκυνάς εικόνες και αρχαιοκάπηλοι σε περιφέρουν στο παζάρι οίκων δημοπρασίας.

Νοθευμένη σκόνη ρουφάς και τυμβωρύχοι παίζουν ποδόσφαιρο με το κρανίο σου. Ενάντια στη φυλή σου εκδίδεσαι  στα καμπαρέ του κόσμου και η Λήδρας χαράζει μια ροζ γραμμή στον χάρτη. Ο ήλιος κρύφτηκε.  Απέναντι η Ιστορία χαμένη στο σκοτάδι του δρόμου.

Με τη διζωνική είσαι κομπάρσος σε εφιαλτική ταινία επιστημονικής φαντασίας, ένας γραμμικός κωδικός στο παιγνίδι των πολυεθνικών. Το κέντρο εξουσίας ξεγυμνώνει την ψυχή σου για αυτό και του ανήκει. Με φόντο την διζωνική σε μια αφηρημένη χαρά εκσπερματώνεις σε δικοινοτικές συνεστιάσεις.

Ποιητές και φιλόσοφοι της επαναπροσέγγισης, στολίζουν με λέξεις τη χολή τους σε χορηγημένα εξώφυλλα, ερπετά που γλείφουν, έτοιμα να κατασπαράξουν, κάθε διαφορετική φωνή.

Η γη σάς σιχάθηκε. Τα κόκκαλά σας τα γλείφουν σκουλήκια και οι πορδές των άψυχων σωμάτων βρωμούν στα στημένα ντέρμπυ των πρωταθλημάτων και των γηπέδων σας. Η διαφθορά σας μόλυνε το νερό, τον αέρα, την ίδια την ζωή. Και η αποσύνθεση ξεκίνησε να κατατρώει τα χρυσοποίκιλτα τετράτροχά σας και τα βρώμικα σας πούρα. Τα καταναλωτικά δάνεια είναι η δική σου αγχόνη. Τα προφυλακτικά έσπασαν και γεννάτε τους εαυτούς σας.

Στα θρανία βλέπω τα πρόσωπα που σάρωσε ο πολιτισμός σας. Απουσία του  μέτρου της ζωής, μουσική παραφωνία ελλείψει αριστοκρατικού πνεύματος σε διλημματική οδό. Πλούτος ή πνευματική κληρονομιά. Αυτοκράτωρ των παλαιών λόγων, σαλίγκαροι μεταμορφωμένοι, μεταλλαγμένοι αστοί. Η εξουσία της αστικής σας δημοκρατίας είναι η κυριαρχία των τραπεζών, η δικτατορία των μετρίων ηλιθίων. Παρακμή της τέχνης της ζωής η του πλούτου τυραννία και η πνευματική κληρονομιά λύση της τέχνης της ζωής. Συνθέτες και οργανοπαίκτες δουλεύουν για σας. Και τα πομπώδη έργα τους μπορώ να τα κάνω ξερνώντας.

Ο πλούτος μας όφελος της κοινωνίας και οι αφισοκολλητές των επαναπροσεγγίσεων ένδειξη της φτώχειας σας. Ανύπαρκτη  κοινωνική πίστη, ανύπαρκτη η αντίσταση και το αίμα σαν νοθευμένη κοκαΐνη διαλύει τη συνοχή της φυλής. Οι πραιτωριανοί σας μεταμορφώθηκαν σε τροϊκανούς σωτήρες.

Ηδονή προσφέρεις στον κατακτητή και η Στοκχόλμη είναι παρούσα. Θεατής ανήμπορος να αντιδράσεις, ικανοποιούν τις ορέξεις τους στη σύζυγο, στις κόρες και στη μάνα σου. Και το παιδί στη μήτρα σε καταριέται καθώς εσύ θαυμάζεις τον βιαστή σου.

Αντίστασή μου ένα μοναδικό σμαράγδι, το χαμόγελο των παιδιών μου.

Στο κάστρο της πόλης, εκεί που ο Ριχάρδος νομιμοποίησε τη Βερεγγάρια, θα υπάρξει η Θεία Δίκη. Ευγενείς, φεουδάρχες, κομματόσκυλα, κτηματομεσίτες και τραπεζίτες, ψευτοδιανοούμενοι του κερατά, βρωμόσκυλα. Όλοι εσείς, εκεί θα ζήσετε τη σύγκρουση. Η τρίχρωμη σημαία μας θα καθαρίσει τη βρωμιά καθώς η ψυχή μου θα ουρλιάζει από χαρά. Κάτω από τον ίδιο ουρανό θα μας βρείτε μπροστά σας. Να κουβαλάμε τον ήλιο στην πλάτη, στο πείσμα του δικού σας μισοφέγγαρου. Να ξορκίζουμε φόβους, γιατί η  ομοσπονδία δεν ήταν ποτέ αγαθό, αλλά μέσο για τον αφανισμό μας.

Γι’ αυτό οι στολές μας ήταν πάντα σιδερωμένες. Τα όπλα μας ήταν πάντα έτοιμα και τα προτιμούσαμε από τις επαναπροσεγγιστικές χοροεσπερίδες και τα πανηγύρια σας.

Κάθε πρωί βλέπω τον ήλιο να σκίζει το σκοτάδι. Όπως οι ήρωες της Ιστορίας ξεσκίζουν τον εχθρό. Περιφρόνηση για τους δουλοπρεπείς, περιφρόνηση για τους προσκυνημένους, περιφρόνηση για τους γλείφτες της εξουσίας, τα τσιράκια των επιθεωρητών, τους ρουφιάνους της τάξης. Η αλήθεια της Τέχνης μας μπορεί να δημιουργήσει επαναστατικές προϋποθέσεις, για να ανατρέψει το σήμερα. Για όλους τους εκ γενετής ρουφιάνους, καϋμένε Μηχανικέ, είχες δίκιο.

Ο ρυθμός της μουσικής μας διώχνει το σκοτάδι. Στην παύση της μελωδίας σαπίζουν οι ιδέες σας και η επαναπροσέγγισή σας θα είναι η επωδός σας. Τραγούδι μας είναι η κραυγή του νικητή της Σπάρτης, του Μαχαιρά. Είθε.

Κωνσταντίνος Στυλιανού,

Η Παραμυθιά του Πανός
Λεμεσός 2014
ISBN: 978-9963-9705-1-3

1 σχόλιο:

  1. Κραυγή σου η λάμψη που φουντώνει απ΄τα Φυλακισμένα Μνήματα για να φωτίσει αντρειωμένους και να πυρπολήσει κιοτήδες!

    ΕΥΓΕ ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ!

    Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή