"Από θαυμασμό και απορία οι άνθρωποι άρχισαν να φιλοσοφούν προσπαθώντας να ξεφύγουν από την άγνοια…"
Αριστοτέλης
Αν ισχύει ότι η απορία είναι το κίνητρο της όποιας έρευνας και δράσης του ανθρώπινου νου και πως αποτελεί την αρχή της σοφίας, τότε, αυτή η αλήθεια, μας οδηγεί σε θλιβερά συμπεράσματα για τον σύγχρονο απλό άνθρωπο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν απορούν, δεν παρατηρούν και δεν διερωτούνται. Θεωρούν ότι οι απαντήσεις στα προβλήματα τους είναι αυτονόητες
Ακόμα και τα παιδιά, που ξεκινούν γεμάτα απορίες και κατάπληξη για τον κόσμο που τα περιβάλλει, εξαιτίας της «μόρφωσης» και «γνώσης» που τους παρέχει το σύστημα, χάνουν την ικανότητα να απορούν. Μαθαίνουν να ικανοποιούνται με τις συμβατικότητες και να δέχονται τις καθολικά αποδεκτές βεβαιότητες.
Κι έτσι μεγαλώνουμε μαθαίνοντας ότι το σημαντικό είναι να έχουμε πάντα την κατάλληλη απάντηση. Το να θέτουμε την κατάλληλη ερώτηση, κάτι που για το σοφό παιδικό μυαλό είναι πρώτιστης σημασίας, για τον ενήλικα θεωρείται εντελώς ασήμαντο.
Η φιλοσοφική απορία, το υπαρξιακό ερώτημα, πολύ λίγο μας απασχολούν και αν προκύψουν μας φέρνουν συχνά σε δύσκολη θέση γιατί, για τους πολλούς, οι απορίες αποτελούν δείγμα «πνευματικής κατωτερότητας» και «αμάθειας».
Έτσι, πορευόμαστε ως «μορφωμένα» και «εξειδικευμένα» όντα και δρούμε μηχανικά εντός ενός πλαισίου που ονομάζουμε «πραγματικότητα», χωρίς να διερωτόμαστε και χωρίς να εκφράζουμε τις πολύ απλές απορίες που πιθανόν να γεννούσαν τη ρήξη με τη συνήθεια αλλά και την αμφισβήτηση για πολλές από τις βεβαιότητες μας.
Διηδάμεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου