Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020

Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των, γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των, διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.

 


«Θα σε καλέσω σ’ έναν απλό περίπατο. Θα κάνουμε ένα πείραμα, που λένε οι φυσικοί. Για νά ‘χουμε αποτέλεσμα έμπεδο. Και η γνώση που θα κερδίσουμε νά ‘ναι σίγουρη.

Θα επιχειρήσουμε μια στατιστική έρευνα. Θα διατρέξουμε τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Από το χωριό Πυρσόγιαννη της Ηπείρου ως την επαρχία Βιάνου της Κρήτης. Από τη Νίψα και τις Σάππες της Θράκης ως το Παραλίμνι της Κύπρου, κι ως την άκρη το Ταίναρο.
Θα ρωτήσουμε νεοέλληνες απ’ όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους, ακοινώνητους και αριστοκράτες, πουτάνες και καλόγριες, ξωχάρηδες και αστούς, φιλέρημους και χαροκόπους. Για νά ‘ναι το δείγμα μας ευρύ και πλήρες, που λένε οι γραφειοκράτες.
Όλα ετούτα τα αθώα και ανυποψίαστα πλήθη θα τα ρωτήσουμε δυό τρεις ερωτήσεις από το Ελληνικό, κι άλλες τόσες από το Εβραίικο.
Στο Ελληνικό λοιπόν. Να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες.
Γιατί γνώση της Ελλάδας είναι εκείνο που ξέρουμε να το ζούμε κιόλας. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια· ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο· ούτε τᾶν ἢ ἐπί τᾶς, μέτρον ἂριστον, ο Μινώταυρος στην Κρήτη και το πιθάρι του Διογένη· ούτε αν ξέρουν πως η ψωλή του Δία εγίνηκε κεραυνός και χτύπησε τους σχιστούς λειμώνες της Ολυμπιάδας, για να γεννήσει στο Φίλιππο τον Αλέξανδρο .
Τέτοια γνώση της κλασικής Ελλάδας θά ‘τανε τουρισμός στην Τυνησία. Η φουστανέλα και το κόκκινο φέσι στη Μελβούρνη και στην Πέμπτη Λεωφόρο κατά τις εθνικές γιορτές. Θα ζητήσουμε γνώση ουσίας.
Να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας ο Ρηγίνος, Πυθέας, που στον καιρό μας αντίστοιχα σημαίνουν Αϊνστάιν, Δαρβίνος, Μπετόβεν, Έγελος, Μιχαήλ Άγγελος, Μαξ Πλανκ, Ροντέν, Κολόμβος.
Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης, όπως σφαίρος στον Εμπεδοκλή, κενό στο Δημόκριτο, εκπύρωση στον Ηράκλειτο, μηδέν στον Παρμενίδη, κατηγορία στον Αριστοτέλη, τόνος στους Στωικούς.
Να μας ειπούν οι κάθε λογής έλληνες επιστήμονες τι τους λέει η λέξη ψυχρᾷ φλογί στον Πίνδαρο, μεταβάλλον ἀναπαύεται στον Ηράκλειτο, δακρυόεν γελάσασα στον Όμηρο, χαλεπῶς μετεχείρισαν στο Θουκυδίδη.
Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διαλόγους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. (Και αυτό δεν είναι ραψωδία).
Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα, να μας ειπεί ποιος γνωρίζει και διδάσκει από τους ειδικούς προφεσσόρους στα πανεπιστήμια ότι οι τρεις τραγικοί ποιητές μας στη βάση τους είναι φυσικοί επιστήμονες· ότι στη διάλεξή του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας · ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα· ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος· ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.
Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνά μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους.
Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη.
_________________________________
Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωυσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα.
Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους νεοέλληνες τα ναι γίνουνται ενιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.
Το ίδιο συμβαίνει και για φράσεις όπως Προς Κολασσαεῖς, Προς Κορινθίους, Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν. Εδώ μάλιστα μεγάλος αριθμός νεοελλήνων ξέρει απόξω ολόκληρα χωρία και περικοπές.
Το ίδιο συμβαίνει, αν τους ειπείς για τόπους όπως Ιορδάνης, Γαλιλαία, Γεσθημανή (sic), Όρος Σινά, Καπερναούμ, Τιβεριάς. Αν όμως τους ειπείς για Βάσσες ή Φιγαλία, για Αργινούσες ή Πλημμύριον, για Περίπατο ή Κήπο (περιπατητικοί, επικούρειοι), σου απαντούν, όπως ο Μακρυγιάννης. Όταν είδε το Σκούρτη και τους άλλους ναυάρχους στα όρη να οδηγούν σε μάχη τους στρατιώτες του Νικηταρά με ναυτικά παραγγέλματα:
- Τι όρτζα, πότζα, και γαμώ το καυλί του μας λέει ο κερατάς ;
Το ίδιο συμβαίνει, αν ζητήσεις να σου αναλύσουν την επί του Όρους Ομιλία, ή να σου τραβήξουνε διάλεξη περί νηστείας, περί προσευχής, περί του "Δεύτε οι ευλογημένοι...". Ο κάθε νεοέλληνας εδώ είναι πτυχιούχος και ειδήμονας. Είναι κληρονόμος και καθηγητής. Ξέρει να ταΐσει άχυρα το σκυλί του, και κόκαλα το γαϊδούρι του. Γνώση και πίστη και σοφία, που να ιδούν τα μάτια σου και να μην πιστεύει ο νους σου.
Τέτοιας λογής αποτέλεσμα θα μας δώσει η στατιστική έρευνα στον πληθυσμό της χώρας αναφορικά με την απόδραση του Ελληνικού, και την επίδραση του Εβραίικου. Στην επιφάνεια και στον τύπο και στο όνομα είμαστε έλληνες. Στα βυθό όμως και στην ουσία και στην ύλη είμαστε εβραίοι.
Και μη μας παραπλανά το απλοϊκό δικηγοριλίκι, που κανοναρχούν ιεροκήρυκες και ιερολόγοι, ότι τάχατες άλλο εβραίοι κι άλλο χριστιανοί. Άλλο ορθόδοξοι κι άλλο ρωμαιοκαθολικοί. Ο ισχυρισμός αυτός είναι δόλιο σόφισμα, και αφέλεια ξεχειλωμένη.
Όσοι λένε τούτη την παλαβομάρα, είναι σα να λένε: Άλλο εταίρα κι άλλο πουτάνα. Μα σε σεμνεία δουλεύουνε και οι δύο. Άλλο δρομέας κι άλλο δισκοβόλος. Μα αθλητές είναι και οι δύο. Άλλο λέμφωμα, άλλο λευχαιμία, κι άλλο νεοπλασία του λάρυγγα. Μα καρκίνοι είναι όλοι τους. Και κακά σπυριά, που σκοτώσανε Καβάφη και Φρόυντ.
Οι νεοέλληνες εκρατήσαμε το σχήμα μόνο από τους έλληνες, Η μάζα όμως, το m που λένε οι φυσικοί, είναι καθαρά εβραίικη. Και ο χώρος, το spatium ή s που λένε οι φυσικοί, μέσα στον οποίο συντελέστηκε η αφελλήνιση των ελλήνων είναι το χριστιανικό βυζάντιο. Και ο χρόνος, ο tempus ή το t που λένε οι φυσικοί, που στη διάρκειά του συντελέστηκε ο εξεβραϊσμός των ελλήνων είναι από τον καιρό του Θεοδόσιου μέχρι σήμερα.
Ο Θεοδόσιος εγκρέμιισε τους ναούς, έσπασε τα αγάλματα, έκλεισε τα στάδια, τα θέατρα, τα ελληνικά σχολεία. Όλες τις πηγές που ποτίζανε την ελληνική αντίληψη ζωής. Γι' αυτό τον εβαφτίσανε Μέγας. Όπως εβαφτίσανε Μέγας και τον προαγωγό του, με τη διπλή σημασία η λέξη, τον Κωνσταντίνο. Τον καίσαρα που έσφαξε τη γυναίκα του και το γιό του. Και τους εβάφτισαν Μέγας, εκείνοι που εβάφτισαν Μέγας και τους Αθανάσιους, τους Βασίλειους, και όσους τέτοιους. Όλοι τους γκρεμιστάδες, παραχαράκτες, αλάριχοι, βάνδαλοι της ελληνικής ιδέας.
Η άλλη φωνή, που λέει ότι τίποτα δεν εσήμαιναν ετούτες οι φρικαλεότητες των χριστιανών κατά των ελλήνων, για όσους δεν εξεφτίσανε σε εβραιοέλληνες αλλά έμειναν ελληνοέλληνες, έρχεται από πολύ μακρυά και την ακούνε λίγοι:
"Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί."
Καβάφης ειν' αυτός, αναγνώστη μου, δεν είναι σαράφης. Ούτε Βούδας και Κούδας. Και το ποίημα λέγεται Ιωνικόν. Δε λέγεται Χερουβικόν.»
Δημήτρης Λιαντίνης

Δευτέρα 6 Απριλίου 2020

Κρίση, επιστημονισμός, και κυβερνητική


Η πανδημία, είτε τεχνητή είτε φυσική, έχει δώσει στο κατεστημένο την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει το ισοζύγιο της ισχύος στην κοινωνία, δίνοντας νέο περιεχόμενο στο έργο της κυβερνητικής. Από πλευράς εξουσίας η επιβολή περιοριστικών μέτρων κι όλα τα σχετικά φαινόμενα συνιστούν “σφυγμομέτρηση” των ορίων και αντοχών της κοινωνίας. Ξέρουν πλέον οι κρατούντες πως θα αντιδράσει ο κόσμος δεδομένων των απαραίτητων ερεθισμάτων. Γνωρίζουν τι χρειάζεται για να περάσει το δικό τους χωρίς να το υποψιαστεί κανείς.

Τα ΜΜΕ, των οποίων το ιδιοκτησιακό καθεστώς περιορίζεται σε μια χούφτα πλουσίων ή στο κράτος που άλλωστε συμβιώνει με αυτή την κοινωνική τάξη, έχει αναλωθεί σε αδιάκοπη πλύση εγκεφάλων. Βομβαρδίζουν τους ανθρώπους με αποσπασματικά στατιστικά, αποπλαισιωμένα νούμερα, και υπερβολικές εκτιμήσεις χωρίς κανένα σεβασμό στην επιστημονική δεοντολογία. Πρόκειται για επιστημονισμό του χειρίστου τύπου, δηλαδή προπαγάνδα που μοιάζει με επιστήμη αλλά δεν διέπεται από τις αξίες αυτής για κύρος, αξιοπιστία, ειλικρίνεια, σκεπτικισμό.

Ο μέσος άνθρωπος δεν έχει πλήρη εικόνα των σχετικών στοιχείων αλλά και των απαραίτητων κριτηρίων μεθοδολογίας ώστε να μπορεί κατά τρόπο συγκριτικό να εκτιμήσει το πραγματικό μέγεθος της πανδημίας. Δεν γνωρίζει ο ανειδίκευτος πολίτης ποια είναι τα σχετικά μεγέθη για την εποχιακή γρίπη ή για άλλες αρρώστιες που μαστίζουν την κοινωνία κάθε χρόνο. Ενώ δεν ξέρει ο μη καταρτισμένος να θέσει ερωτήματα γνωσιολογικής υφής όπως τον τρόπο καταγραφής θανάτων κι αν γίνεται αυτός όταν το πρόσωπο πεθαίνει με κορωνοϊό ή από κορωνοϊό. Σε κάθε περίπτωση προκύπτουν δευτερεύοντα ερωτήματα, όπως η σχέση αιτίας και αιτιατού ως προς τον βαθμό που κάθε συντελεστής επηρεάζει το αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει επαρκής δημόσια συζήτηση τέτοιας φύσεως. «Ιδού τα στατιστικά», θα σου πει ο απρόσεκτος ή εγκάθετος διαμορφωτής της κοινής γνώμης. Κι έτσι ο λαός δέχεται παθητικά τα νέα δεδομένα, ωθούμενος να τα συγκρίνει με κάποια υποτιθέμενη κανονικότητα μηδαμινών κρουσμάτων ή/και θανάτων από άλλες επιδημίες. Συνεπώς, στα πλαίσια της συστηματικής πλύσης εγκεφάλων που βιώνουμε, φαντάζει ο κορωνοϊός ως νέα πανούκλα.

Το θέμα μας όμως δεν είναι ο επιστημονισμός ως τέτοιος, αλλά πως αυτός εμπεδώνεται σε μια ευρύτερη στρατηγική καθυπόταξης των λαών και περαιτέρω συγκέντρωσης της ισχύος στο πολιτικό κέντρο. Η καθεστηκυία τάξη θέλει όλη την κυριαρχία στα χέρια της. Μόνο έτσι θα μπορεί να σου περάσει τα νέα μέτρα περικοπής των συντάξεων, το νέο δημόσιο χρέος στις αυτοκρατορίες τις παρασκευής φαρμάκων/εμβολίων αλλά και τις τράπεζες, τα νέα νομοθετικά πλαίσια για περιορισμό των βασικών ελευθεριών, κτλ. Πάντα για να αποφύγουμε τον μπαμπούλα της πανδημίας που σκοτώνει τους πάντες, να σταματήσουμε μια νέα «καταστροφική» έξαρση κρουσμάτων μετά το καλοκαίρι, και τα σχετικά.

Η κρίση αυτή διδάσκει το κατεστημένο πως δεδομένου ενός αφηγήματος για το επικείμενο τέλος του κόσμου όλα καθίστανται επιτρεπτά. Πέφτουν όλες οι άμυνες και αδυνατίζουν τα αντανακλαστικά των λαών. Οι κατ’ευφημισμό «δημοκρατίες» έχουν επιβάλλει μέτρα που θα ζήλευε ο κάθε δικτάτορας. Ούτε αντιδράσεις, ούτε διαδηλώσεις. Αλλά και συναίνεση από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Πλήρης καθήλωση!

Επιβεβαιώνεται και πάλι το ιστορικό δίδαγμα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 και του κυνηγιού μαγισσών που ακολούθησε, ήτοι του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Και τότε, όπως και τώρα, η άρχουσα τάξη επαναχάραξε τα όρια της κυβερνητικής, διευρύνοντας τα υπέρ των συμφερόντων της. Και τότε, όπως και τώρα, τα ΜΜΕ χρησιμοποιήθηκαν για την συστηματική διόγκωση της εντύπωσης περί του αντικειμενικού ζητήματος: την δημιουργία τεχνητού κλήματος δηλαδή.

Στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας επιβλήθηκε η μαζική παρακολούθηση των πολιτών: κάμερες παντού, πλήρης έλεγχος των διαδικτυακών «κοινωνικών» χώρων (αλλά και υποδομών) από μια οικονομικό-κρατική ελίτ, περιορισμοί στην δυνατότητα του ατόμου για προσωπικά δεδομένα και ασφαλείς-άρα-κρυπτογραφημένες επαφές με άλλα άτομα, και τα σχετικά. Έκτοτε στο όνομα της φαντασιακής αυτής μάχης κατά του πανταχού-παρόντος εχθρού της τρομοκρατίας δικαιολογούνται όλες οι αυθαιρεσίες του Δυτικού ιμπεριαλισμού και των παρεμβάσεων του ανά την υφήλιο.

Γιατί λοιπόν να μην περιμένουμε αντίστοιχα στρατηγήματα και σήμερα; Γιατί να εμπιστευόμαστε ένα καθεστώς που συνεχώς προάγει την αδικία στην κατανομή των πόρων; Γιατί να μην πιστέψουμε πως κι αυτή η κρίση θα γίνει «ευκαιρία», ταξικό εργαλείο επιβολής απεχθών συνθηκών και καταστάσεων;

Όλα να τα περιμένουμε. Στο όνομα της δημόσιας υγείας θα επιχειρήσουν οι εξουσιαστές να μας επιβάλλουν αναγκαστικούς εμβολιασμούς, κάνοντας μας όλους πειραματόζωα των φαρμακευτικών ολιγοπολείων. Δεν αποκλείεται να εξοπλίσουν κατάλληλα τις αστυνομικές αρχές ή σχετικές μονάδες ώστε να μπορούν να σε σταματήσουν για έλεγχο και να σε συλλάβουν αν χρειαστεί. Κι ας μην ξεχνάμε την κόλαση του Γκουαντάναμο: πάλι θα έχουμε σενάρια όπου χωρίς κανένα σεβασμό σε αρχές δικαίου θα «προστατεύει» το κράτος τους υπηκόους του από πηγές φαντασιακού κινδύνου και «αόρατους εχθρούς» με μεθόδους απολυταρχίας. Θα βρίσκει, ας πούμε, σε όλους τους γνήσιους αντιρρησίες, αντιφρονούντες, επαναστάτες «ενδείξεις» ή «υποψίες» πως τάχα είναι φορείς κάποιας θανατηφόρου νόσου κι έτσι θα τους εξαφανίζει από τον χάρτη με συνοπτικές διαδικασίες.

Αλλά να μη μένουμε στα παράλληλα με αυτά που έγιναν μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους. Αντίστοιχη εκτίμηση μπορεί να γίνει και για την ευρωκρίση από την οποία ποτέ δεν βγήκαμε. Κάποτε φάνταζε αδιανόητο να έχεις συντάξεις πείνας. Τώρα είναι η κανονικότητα. Κάποτε νόμιζες πως υπάρχει κάποια ασφάλεια στην αγορά εργασίας. Τώρα ζεις στην διαρκή αγωνία των επισφαλών συνθηκών διαβίωσης. Ενώ από την άλλη οι κεντρικές τράπεζες δίνουν ωκεανούς δισεκατομμυρίων στην οικονομική ελίτ: τάχα «ποσοτική χαλάρωση» κι άλλες κενές ορολογίες.

Η προηγούμενη οικονομική κρίση ήταν κι αυτή ένας επαναπροσδιορισμός των παραμέτρων της κυβερνητικής. Όλα όσα μας επέβαλλαν έγιναν μέρος της καθημερινότητας: η νέα σταθερά της συλλογικής ζωής. Περιμένουμε λοιπόν στην επικείμενη κρίση τουλάχιστον μια από τα ίδια: λιτότητα, χρέη, και υποτέλεια των λαών στις ορέξεις μιας ολιγαρχίας.

Ως πότε θα τα ανεχόμαστε;

Δεν είναι όλα χαμένα. Ποτέ δεν είναι. Μπορούμε να αντιδράσουμε εισάγοντας σχετικά προσιτές αλλαγές στην ζωή μας. Ας κάνουμε μικρά αλλά σταθερά βήματα εμπρός, των οποίων το αποτέλεσμα είναι μια στροφή προς νέες αξίες κι αρετές.

Θες, ας πούμε, να έχεις υγεία; Μην περιμένεις την γραφειοκρατεία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των διεθνών ολιγοπωλίων, ούτε τους φερόμενους ως εναλλακτικούς γκουρού. Μάθε τώρα να φτιάχνεις το δικό σου ψωμί, με προζύμι που συντηρείς στον χώρο σου. Μετά συνέχισε με μικρού σκέλους οικολογικές καλλιέργιες. Θα δεις ποια είναι η αξία αυτών των αλλαγών και θα την επιζητήσεις κι αλλού.
Θες προστασία στα προσωπικά σου δεδομένα; Ρώτα και μάθε για το ελεύθερο λογισμικό. Διάγραψε το προφίλ που έχεις στα «κοινωνικά» δίκτυα και σε κάθε άλλο σχετικό μηχανισμό πλύσης εγκεφάλων και ελέγχου των συνειδήσεων. Δεν κατέχεις από υπολογιστές; Δεν πειράζει, θα μάθεις σιγά-σιγά. Ζήτα βοήθεια από τον κομπιουτεράκια στην γειτονιά σου, και πες του να σου εγκαταστήσει τα Linux.
Με άλλα λόγια, σήκω επιτέλους από τον καναπέ και παράτα την τηλεόραση. Ξέχνα και τις κουτσομπολίστικες συνομοσιολογίες που οδηγούν στον φαταλισμό, τον μηδενισμό, την αδράνεια. Να οργανωθείς με τους συντρόφους σου στα πλαίσια της πραγματικής αλληλεγγύης. Μακριά από κάθε κράτος. Μακριά από κάθε κορπορατιστικό σχεδιασμό των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Μακριά από κάθε όργανο ελέγχου και επιβολής.

Πρωτεσίλαος Σταύρου