Σαν σήμερα οι χριστιανοί ρίχνουν στην πυρά μία από τις ευγενικότερες ψυχές που πάτησαν το χώμα τούτου του πλανήτη.
Ο Τζιορντάνο Μπρούνο στις 17 Φεβρουαρίου 1600, κάηκε στην πυρά.
Συνολικά οκτώ χρόνια κράτησε η δίκη του στη Ρώμη, όπου παρέμεινε φυλακισμένος στα μπουντρούμια της Ιεράς Εξέτασης. Τα ντοκουμέντα της δίκης του σχεδόν χάθηκαν, αλλά κάποια άλλα έχουν διασωθεί. Οι κατηγορίες εναντίον του Μπρούνο, βασιζόταν σε κάποια από τα βιβλία του, σε μαρτυρίες, βλασφημίες, ανήθικη διαγωγή και αίρεση σε ζητήματα δογματικής θεολογίας.
Ο Μπρούνο στην απολογία του υπερασπίστηκε τον φιλοσοφικό χαρακτήρα των απόψεων του, αμφισβήτησε μερικές, αλλά επέμεινε στις αμφιβολίες του για ορισμένα δογματικά ζητήματα. Ιεροεξεταστής του ήταν ο Καρδινάλιος Μπελαρμίνε που ζήτησε πλήρη αποκήρυξη των "αιρέσεων" του, ενώ εκείνος το αρνήθηκε.
Άκουσε την ετυμηγορία πεσμένος στα γόνατα, στη συνέχεια σηκώθηκε και είπε: "Πιθανόν εσείς, κριτές μου, να ανακοινώνετε την καταδίκη εναντίον μου με μεγαλύτερο φόβο απ’ ότι τη δέχομαι εγώ".
Πολύ πριν από την εκτέλεσή του είχε προετοιμαστεί γι' αυτήν, λέγοντας στο έργο του "Περί Μονάδος": "…Προτίμησα έναν θαρραλέο θάνατο, από μία δειλή ζωή…".
Τα τελευταία του λόγια ήταν: "Να κάψεις δε σημαίνει πως διαψεύδεις."
Στον τόπο του μαρτυρίου του υπάρχει σήμερα ο ανδριάντας του. Συμβολικά κοιτά προς το Βατικανό.
Ο Τζιορντάνο Μπρούνο είναι σύμβολο της αναγέννησης και στο πρόσωπό του τιμώνται τα εκατομμύρια θύματα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας των χριστιανών.
Ας το μεταφέρουμε σε κάποιους ανόητους που νομίζουν πως η ελευθερία που έχουμε σήμερα, είναι κάτι αυτονόητο και ανοίγουν τις πόρτες διάπλατα στην θρησκευτική μισαλλοδοξία που έρχεται και πάλι από την ανατολή και στην αλάνθαστη "ορθή πολιτική" που μας έρχεται από την Δύση.
Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός, όπως και κάθε πολιτισμός είναι ανθρώπινος και ατελές. Τις περισσότερες ατέλειες τις έχει από τον μεσαίωνα της μίας και μη επιδέχουσας αμφιβολίες αλήθειας. Έίναι Ένας μεσαίωνας που υφέρπει ακόμα μέσα του. Χρέος στα εκατομμύρια θύματα είναι να ολοκληρωθεί η αναγέννηση, όχι να οπισθοδρομήσουμε σε νέους μεσαίωνες!
από τον φίλο Βασίλη Κρανιώτη
