Έφτασε η επέτειος, μα, την προσπέλασε η
πραγματικότητα.
Τελέσαμε για ακόμη μια φορά το μνημόσυνό της.
Με ή χωρίς προσωπεία.
Μα, αλήθεια, γερνούν οι ιδέες;
Όχι, γερνούν όμως οι άνθρωποι.
Και όχι όλοι. Mονάχα αυτοί που το επιλέγουν.
Θέλει θάρρος η νεότητα.
Τη διέπει ο ενθουσιώδης αυθορμητισμός,
η φρεσκάδα,
η αλήθεια.
Η αλήθεια δε φοβερίζει, μα φοβίζει μόνο τους στεγνούς.
Οι ποιητές όμως;
Οι ποιητές, υγροί, πελάγη στο ίδιο το Αιγαίο.
Ναι, το δικό μας το Αιγαίο.
Κι ας μην έχουμε πτερύγια.
Κι ας μη ζούμε στο νερό.
Εμπόροι των εθνών!
Εμπόροι των καιρών!
Κι αυτοί τι λένε;
Οι δήθεν ρομαντικοί;
Πως η πατρίδα δεν κείται μακράν, δε μας ξεγέλασε η
πατρίδα.
Εμείς!
Εμείς γελάσαμε πάνω απ’ το πτώμα το δικό μας.
Μας βλέπαμε νεκρούς και γελούσαμε.
Οι ποιητές μιλούν αυτό που δε φτάνει η λογική.
Και η αγάπη;
Ο έρωτας ο γαλάζιος;
Δεν τον μετρούν τα χρόνια,
δεν τον μετρά το χρήμα.
Ιδέα, το παρατημένο παιδί του ρεαλισμού.
Οι ιδέες δε γερνούν. Μονάχα αυτοί που το επιλέγουν.
Και η πατρίδα; Η πατρίδα δεν κείται μακράν.
Μ’ ένα κομμάτι χαρτί δε δύναται η απόσχιση.
Η πατρίδα είμαστε εμείς, η πατρίδα είναι η Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου