Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια πόλη που την έλεγαν Βολεψούπολη. Την πόλη αυτή, την κυβερνούσαν άνθρωποι που ενδιαφέρονταν μόνο για ένα πράγμα: Να βολεύουν σε διάφορες θέσεις τους φίλους, τους συγγενείς αλλά και εκείνους που τους έδιναν τη ψήφο τους κάθε φορά που υπήρχαν εκλογές. Συνεπώς, όσους πιο πολλούς ψηφοφόρους βόλευαν, τόσο αυξάνονταν οι πιθανότητες να ξαναβγούν στην εξουσία, οπότε η κατάσταση διαιωνιζόταν…
Οι πολίτες της Βολεψούπολης χωρίζονταν σε τέσσερα στρατόπεδα:
1. Τους «Βολεψηματάκηδες»
Οι βολεψηματάκηδες, ήταν άνθρωποι γνωστοί των κυβερνώντων ή /και ψηφοφόροι τους, οι οποίοι είχαν μοναδικό σκοπό να βολευτούν, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους συμπολίτες τους
2. Τους «κρύψε να περάσουμε»
Οι «κρύψε να περάσουμε», ήταν άνθρωποι γεμάτοι φόβους για το μέλλον αλλά ήταν τόσο δειλοί, που απλά συζητούσαν μεταξύ τους τα προβλήματα, και περίμεναν από τους υπόλοιπους να κάνουν όλη τη δουλειά
3. Τους «μη επαναπαυθέντες»
Οι «μη επαναπαυθέντες», ήταν άνθρωποι με ελεύθερο πνεύμα, είχαν αναπτυγμένο μέσα τους το αίσθημα της δικαιοσύνης και προσπαθούσαν με ηθικό τρόπο, να ξυπνήσουν τους «κρύψε να περάσουμε» μπας και καταφέρουν όλοι μαζί να αποτρέψουν την καταστροφή της πόλη τους.
4. Τους «αδιάφορους»
Οι αδιάφοροι, δεν έδειχναν ενδιαφέρον για κανένα και τίποτα και έμεναν πάντα απαθείς με ό,τι συνέβαινε γύρω τους. Για αυτούς, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο παραμύθι για ευνόητους λόγους.
Στη Βολεψούπολη, υπήρχαν πάρα πολλά κοινωνικά προβλήματα τα οποία δημιουργούνταν κυρίως από τους κυβερνώντες, οι οποίοι πλήρωναν διάφορες επιτροπές ώστε να διερευνήσουν και να λύσουν τα προβλήματα. Οι επιτροπές αυτές, επειδή αποτελούνταν από φίλους και γνωστούς των κυβερνώντων, έβγαζαν πορίσματα που συνέφεραν μόνο αυτούς και τους φίλους τους, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα. Ένα από τα σοβαρά προβλήματα της Βολεψούπολης, ήταν και η Παιδεία.
Στην Βολεψούπολη, υπήρχαν αρκετά Πανεπιστήμια, τα οποία παρήγαγαν πολύ περισσότερους δασκάλους από αυτούς που απορροφούνταν από το σύστημα. Οι άνεργοι επιστήμονες, κατέθεταν τα πτυχία τους σε ένα κατάλογο που λεγόταν «κατάλογος ανέργων» και έπαιρναν ένα αριθμό ο οποίος εκπροσωπούσε τη σειρά τους στον κατάλογο. Σε χρόνο dt, μαζεύτηκαν χιλιάδες νέοι επιστήμονες στον κατάλογο ανέργων και αυτό δημιουργούσε αρκετά άλλα κοινωνικά προβλήματα. Όταν οι κυβερνώντες είδαν την επικίνδυνη αύξηση του καταλόγου ανέργων, φοβήθηκαν πως δεν θα μπορούσαν πια να βολέψουν όλα τα άτομα που ήθελαν. Μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι μαζί και έκαναν ένα πολύωρο meeting. Ο κάθε ένας από αυτούς, ανέφερε τον αριθμό των μελλοντικών «βολεψηματάκηδων» που είχε στην λίστα του και στην συνέχεια, αποφάσισαν να κάνουν ένα brainstorming (ιδεοθύελλα), για να εξακριβώσουν τον τρόπο με τον οποίο τα σχέδια τους θα υλοποιούνταν. Εκεί που έσφιγγαν το μυαλό τους, τους ήρθε μια καταπληκτική ιδέα!
Αποφάσισαν να βάλουν όλους τους αδιόριστους επιστήμονες να καθίσουν σε εξετάσεις - με χρηματικό αντίτιμο φυσικά - ούτως ώστε να διαλέξουν τους «καλύτερους» και τους «αξιότερους». Οι «άριστοι των αρίστων» λοιπόν, θα γράφονταν σε ένα νέο κατάλογο, τον «κατάλογο ανεργίας». Συνεπώς, θα υπήρχαν δύο ενεργοί κατάλογοι: ο κατάλογος ανέργων και ο κατάλογος ανεργίας. Για να μην δημιουργήσουν έντονες αντιδράσεις, χειρίστηκαν το θέμα με λεπτότητα και πρόσθεσαν κάποιες μικρές λεπτομέρειες στην εξαιρετική αυτή ιδέα. Αποφάσισαν λοιπόν, πως κάθε χρόνο θα έπαιρναν τα άτομα που χρειάζονταν για την εκπαίδευση ως εξής: 50% των ατόμων από τον ένα κατάλογο και 50% από τον άλλο.
1. Οι «βολεψηματάκηδες» ενθουσιάστηκαν με αυτή την ανακοίνωση από τους κυβερνώντες, γιατί αυτό θα σήμαινε την άμεση εργοδότησή τους (αφού θα μάθαιναν τα θέματα των εξετάσεων από τους ίδιους)
2. Οι «κρύψε να περάσουμε» απογοητεύτηκαν πάρα πολύ αλλά ήλπιζαν ότι κάποια στιγμή, συζητώντας το πρόβλημα τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα άλλαζαν όλα ως δια μαγείας και
3. Οι «μη επαναπαυθέντες» δεν πίστευαν στα αυτιά τους! Δεν περίμεναν ποτέ, πως οι κυβερνώντες θα αδικούσαν με αυτό τον παράφορο τρόπο τους πολίτες και έτσι ξεκίνησαν ένα δύσκολο αγώνα, ώστε να πείσουν τους «κρύψε να περάσουμε» να ξεσηκωθούν και να διεκδικήσουν όλοι μαζί τα δικαιώματά τους.
Τα χρόνια περνούσαν και οι κυβερνώντες είχαν μάθει φαρσί τις διαδικασίες ώστε να αυξάνουν τους «βολεψηματάκηδες» χωρίς να αντιμετωπίζουν κανένα νομικό θέμα, οπότε συνέχισαν με την ησυχία τους και κάπως απρόσεκτα τη διαδικασία, μέχρι που έγιναν αντιληπτοί από τον… Βροντόσαυρο! Ο Βροντόσαυρος, ήταν ένας τύπος που δεν τον είχε καταπιεί το σύστημα της Βολεψούπολης και ο οποίος πάλευε μόνος του με τα κύματα για να εξαλείψει τη διαφθορά. Ο Βροντόσαυρος λοιπόν, ανακάλυψε πως οι κυβερνώντες δεν ακολουθούσαν τις διαδικασίες όπως προνοούσαν οι νόμοι της Βολεψούπολης και επειδή δεν φοβόταν κανένα, αποφάσισε να ενημερώσει τον κόσμο για τις ατασθαλίες των κυβερνώντων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, οι «βολεψηματάκηδες» να φοβηθούν μήπως γίνουν αντιληπτοί από τον Βροντόσαυρο και εκδιωχθούν από τις θέσεις που κατείχαν, οι «κρύψε να περάσουμε» ένιωσαν μια εσωτερική ικανοποίηση και πίστευαν πως πλέον έφτανε το τέλος των «βολεψηματάκηδων» και οι «μη επαναπαυθέντες», αποφάσισαν άμεσα, να ζητήσουν και να πιέσουν τον Βροντόσαυρο, να καθαρίσει επιτέλους τους στάβλους του Αυγεία.
Ο Βροντόσαυρος άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε από την απροσεξία των κυβερνώντων και ακολουθώντας την πρόταση των «μη επαναπαυθέντων», ξεκίνησε να ερευνά διάφορες υποθέσεις των «βολεψηματάκηδων». Μέσα από τη διερεύνηση, φάνηκε πως και ο νέος κατάλογος ανεργίας είχε σχεδιαστεί πρόχειρα και ήταν στηριγμένος σε «περίεργες» νομικές γνωματεύσεις, οι οποίες είχαν γίνει με ειδική παραγγελία. Έτσι και ο νέος κατάλογος έπεσε σαν χάρτινος πύργος… Στην πορεία, ανακάλυψε και εκατοντάδες άλλες υποθέσεις που είχαν αδικηθεί αρκετοί πολίτες, τις οποίες δημοσίευε κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επειδή οι περισσότεροι ξημεροβραδιάζονταν παρακολουθώντας τις εξελίξεις εκεί. Οι «βολεψηματάκηδες», είχαν πλέον μπει στο μάτι του Βροντόσαυρου και γι αυτό κάποιοι από αυτούς αναγκάστηκαν να εξαφανιστούν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί φοβόντουσαν μήπως τους ανακαλύψει. Οι «κρύψε να περάσουμε» έκαναν συνεχώς like και share τις δημοσιεύσεις του Βροντόσαυρου από την άνεση του καναπέ ή του γραφείου τους και οι «μη επαναπαυθέντες», ένιωθαν ικανοποίηση από την τροπή που έπαιρνε η κατάσταση και παρόλο που ήταν πάντα σε εγρήγορση, είχαν αρχίσει δειλά-δειλά, να ονειρεύονται μια Βολεψούπολη χωρίς διαφθορά. Τέλος, οι κυβερνώντες αναγκάστηκαν να παραιτηθούν και έτσι η Βολεψούπολη μπήκε αμέσως σε mode εκλογών. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα…
Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα είναι αντικείμενα φαντασίας και δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα…
*Εκπαιδευτικός Προδημοτικής και Ειδικής Εκπαίδευσης
Μέλος ΔΣ Α.Κί.Δα
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΑΓΙΔΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου